Charlotte 
We zijn er weer! Lekker op Aruba in de warmte, in een huis dat af is en waar we kunnen genieten van al het harde werk dat Kevin vorig jaar winter heeft verricht. We zijn mega blij dat we hier zijn, we komen enorm tot rust na een seizoen vol gedoe, maar de reis hierheen was er weer eentje om snel te vergeten.
We zijn natuurlijk enorm blij dat we aangekomen zijn, we hebben een pittige tijd achter de rug omdat er in Nederland veel gedoe is met één van onze bedrijven en de gemeente, maar daar zal ik verder niet over uitwijzen. Ik begon weer op tijd met het inpakken van al onze spullen, we hoefden gelukkig niet te veel mee te nemen deze keer, omdat we al veel op Aruba hebben liggen, maar toch hadden we met z’n drieën een grote koffer, een backpack en twee handbagagekoffers, de buggy en alle drie een tas voor in het vliegtuig mee. Het doel is om steeds weer met minder te reizen en ten opzichte van vorig jaar is dat zeker gelukt. Alles stond op tijd klaar, het huis was weer netjes en opgeruimd zodat de schoonmakers het allemaal nog even schoon konden maken nadat we vertrokken waren.
We vertrokken ‘s ochtends rond 9 uur richting mijn moeder, waar Charly de nacht had geslapen. Dat was voor ons lekker zodat we onze handen ‘s avonds en ‘s ochtends nog vrij hadden, fijn voor Charly dat ze niet de laatste inpakmomentjes mee hoefde te maken en fijn voor mijn moeder dat ze nog even tijd met Charly door kon brengen. Win-win-win dus! We vertrokken met mist, dus er stond file, maar we hadden er relatief weinig last van en met ongeveer een uurtje kwamen we aan. We waren ruim op tijd, want we zouden om 13:15 pas vertrekken en mijn moeder woont 15/20 minuutjes van Schiphol af. Ze zetten ons af op Schiphol en daar begon de reis. Het inchecken van de bagage ging prima, wel was ik vergeten de ED-kaart voor Aruba van tevoren aan te vragen, dus dat deed ik ter plekke. De ED-kaart is een formulier dat je voor de immigratiedienst van Aruba moet indienen, je hebt vanuit Nederland verder geen visum nodig om naar Aruba te reizen, ze willen alleen met dat online formulier checken wie er het eiland opkomt (denk ik).
Bij de douane werden we vervolgens gevraagd om onze papieren voor het gezag van Charly, welke we natuurlijk niet bij ons hadden. Ik had er nog nooit van gehoord dat je als samenreizende ouders met je kind aan moest kunnen tonen dat je kind van jou is, maar aangezien wij niet getrouwd zijn en ik dus een andere achternaam heb dan Kevin en Charly, konden ze in twijfel trekken of ik de moeder ben. Maar ze kunnen het op de computer gewoon opzoeken, wat hij vervolgens deed en we weer verder mochten. Gelukkig maar. 🙂 We waren mooi op tijd, maar niet veel te vroeg dus we haalden even een croissantje en liepen richting de gate. Toen we nog even een stop bij de toiletten maakten, kregen we de melding dat de gate wijzigde van D43 naar E21, gelukkig waren we pas bij D3 en nog niet helemaal naar het einde gelopen. We maakten rechtsomkeert en liepen naar de nieuwe gate. Daar waren ze nog niet klaar om te boarden, terwijl het al wel de tijd was die aangegeven stond om in te stappen. We hadden toen al het idee dat we wat vertraging zouden hebben, maar 15 tot 30 minuten zijn we ondertussen wel gewend.
We mochten de bus in en reden naar het vliegtuig, waar we onszelf installeerden op onze stoelen. We zaten op rij 6, dus helemaal de eerste rij van economy en die plek heeft mega veel ruimte, echt super fijn met Charly erbij. Er ging ongeveer een kwartier voorbij voordat de eerste mededeling van de piloot kwam dat er een lekkage was geconstateerd, dat ze ermee bezig waren en dat we op de hoogte gehouden zouden worden. De volgende mededeling, weer een 15 tot 30 minuten later kwam dat ze er nog steeds mee bezig waren en dat het een lek in het hydraulische systeem was. We lieten ons later door de stewardess vertellen dat die systemen ervoor zorgen dat de flaps aan de vleugels kunnen bewegen, de banden kunnen in- en uitklappen en nog meer vrij essentiële functies, waar er bij een dergelijk lek brand zou kunnen ontstaan in de motor, dus wij waren blij dat we na 2 uur te horen kregen dat we een ander vliegtuig kregen. Ze gingen het niet redden om het te maken op tijd, dus we werden weer opgehaald met de bus en op Schiphol afgezet. Daar hebben we onszelf eerst opgewarmd, het was behoorlijk koud in het eerste vliegtuig en daarna hebben we rustig aan gedaan, Charly vermaakt en Kevin heeft wat werk op zijn laptop gedaan en telefoontjes gepleegd.
Voor we het eerste vliegtuig uit gingen werd gezegd dat we met twee uur in een nieuw vliegtuig zouden zitten, maar dit vliegtuig en de nieuwe crew moesten nog klaargemaakt en opgeroepen worden, dus dit werd uiteindelijk nog eens 4 uur extra op Schiphol. We hebben in totaal 6 uur vertraging gehad, wat natuurlijk geen ramp was, maar we waren wel behoorlijk kapot toen we eenmaal in het vliegtuig zaten. We moesten 9,5 uur vliegen en we kwamen nu niet om 17:15 maar 23:15 uur Arubaanse tijd aan, wat 5 uur ‘s nachts Nederlandse tijd is. Gelukkig hebben we allemaal in het vliegtuig wat geslapen en waren we vooral erg blij dat we weer op Arubaanse bodem geland zijn. We sprongen bij aankomst nog even in het zwembad, Charly was helemaal blij, en daarna gingen we snel naar bed, om vervolgens om 4 uur Arubaanse tijd wakker te worden, dus hadden nog 4 uurtjes geslapen. Ik maakte van het moment maar meteen gebruik om de koffers uit te pakken en alles een beetje op de juiste plek te leggen.
Er waren geen boodschappen in huis, dus ik was blij dat ik voor Charly voor de vlucht voldoende eten bij me had, zodat ik haar in de ochtend gewoon wat te eten kon geven. De mensen die onze huizen beheren als we er niet zijn hadden de sleutel van ons schuurtje nog waar al onze persoonlijke spullen liggen, dus we moesten op hem wachten tot we bij onze auto’s en overige spullen konden. Een goede reden om ontbijt te bestellen bij Eduardo’s Hideaway, want boodschappen halen ging hem nog niet worden. Dus rond 9 uur stonden ze voor de deur en konden we zelf (eindelijk) ook lekker wat eten. Dat is toch wel weer echt genieten!
